İsmail'in Planları

Şapkasını masaya koydu

Siyah bir kutunun yakınında

Beyaz kaplı kitaba baktı

Tek söz etmeden

Gülümsedi

İlacını hazırladı

Su istedi

Menekşe almayı düşündü

Fotoğraf çektirmeliydi yarın

Banyo yapmalıydı

Çiçekçiye de yarın uğrardı

Gökkuşağı belirirse bir an

Altından geçecekti

Saçlarını bulaştırarak renklere

Yağmur yağarsa

Adımlarını yavaşlatacak

Diliyle yanağından toplayacaktı damlaları

Uzun uzun yürüyecek

Kitapçı kapanana kadar

Dolaşacaktı

Çaydanlık da alırdı belki

Çay demler

Misafir çağırırdı

Çocuk parkında oturup

Salıncaklarda hayal ederdi kendini

Deli İsmail derlerdi ona ama

Derinliğini bilemediklerindendi

Bisikleti olsaydı

Deli İsmail’in diye geçirirdim içimden

Aklının içinden geçemezdim

Gözlerine bakamazdım korkusuz

Sorularım yavan kalır diye sormazdım

Anlayışına sığındığım gökyüzü

Derinliğine inandığım İsmail için beraber çalışalım

Özgürlüğümsün

İnce düşünmeni seviyorum.

Sözcükleri şiir için saklamanı
Sessizlikte
Yüreğinin atışını
Seviyorum

Kavuniçi balık olmayı istemiyorum artık

Yaklaşıyorum yanına
Yaklaşıyorum
Yürümeyi seviyorum
Sarılıyorum sana
Ne güzel ki kollarım var
Hissediyorum
Bir kitap bırakıyorum masana
En sevdiğim şiir var içinde
Okuyabiliyorum
Gözlerimi sadece bunun için sevseydim keşke

Yaşamak bağırmak olsaydı
Zorlamaktan ibaret olsaydı
Zorlanmaktan ya da
Yazar mıydı Nazım?

Özgürlüğümsün

Aklımsın

Gerçeğimsin

Başlangıç

Başlangıç

Gümüşten   sabah

Gülüşünde saklı

Tam zamanı şiirin

Güneşin

Aşkın

Darısı başıma öyküsüne övgü

Ağaçlara takılan uçurtmaya mektup

İçilmesi ertelenmiş portakal suyu

Neşelendirir

Hatıra defterinin

İçinde saklı gümüşten sabah

Demiştim demenin önemsizliği

Denize doğru yürünen gece

Sesim oluyor bütün yapraklar

İçime doğru genişleyen sözcükler

Cümlenin içindeki zarf

Tüm tuhaf şeyler

Yutkunduğum intihar

Gümüşten sabahın

Dostluğu

Başlangıcı olmak ne güzel

Bir kitabın

Aşk Şiirleri Antolojisi

Gözümde tütüyor Kuğulu

Bir canım daha var belki

Tek bir canım daha var

Sevgiye adanacak

Akün’de ya da Şinasi’de hangi oyun var

Koşa koşa gidilecek

İzlenecek

Gece oluyor

Işıkları azalıyor şehrin

Gözümde tütüyor Kızılay

Sevdiklerimden de çok

Sevdiğimin düşüncesi kaplıyor yüzümü

Gülümsüyor tüm heykeller ve güvercinler

Soğuk işlemiyor

Sanki iliklerimde güneş

Sanki damarlarımda deniz

Sevdiğimin sözcükleri kaplıyor belleğimi

Şiir yazma isteğiyle duruyorum

Gözümde ne İstanbul

Ne başka şehir

Aklıma geliyor masmavi sorular

Yorulmuyorum

Sıkılmıyorum

Korkmuyorum

Aklıma geliyor Kaptan şiiri

Ataol Behramoğlu

Kasımpatı

Dalıyor gidiyorum gözlerine

Yeryüzü “Aşk Şiirleri Antolojisi”  oluncaya dek

Öpüyorum seni

Bir Kadeh Rakı

Trenler geliyor aklıma

Hep kırmızı

Yolcular

Hep telaşlı

Bavullar

Hep yorgun

Saat hep kederli

Reşat Nuri’nin romanlarındaki gibi

Bir rakı kadehi

Ne anlatır?

Belki zarif bir el

Belki dokunaklı bir şiir

Vedadır belki

Seslenirken aklıma

Aklımın almadığı ses tonuyla

Dilimde açılan yaraya ilaç olur

Nietzsche’nin sözcükleri

Tenimde açılan uçurumda

Şiirleri dolaşır

Bedri Rahmi’nin

Bir kadeh rakı ne anlatır?

Yağmur yağıyorsa

Aklında trenler hep kırmızıysa

Bir kadeh rakı yakışır Ağustos’a

Bu Ağustos bekle beni

O tren garında

Sevinç

Sevinçle tanışalı yıllar olmuştu ama Sevinç’i yeni yeni tanıyor ve tanımaktan mutluluk duyuyordum. Bu mutluluğu nasıl anlatacağımı bilmiyordum. Sevinç’in kafasının karışık olduğu şu dönemde düşündükleri ve söyledikleri beni  derinden etkiliyordu ...

Sevgi ve iktidar üzerine konuşmuştuk geçen gün. Sorular sormuştu Sevinç. Rüzgarın yüzüne değmesinden ve insanların yüzündeki çocuksu ifadeden nasıl da mutlu olduğunu anlatmıştı doğallıkla.

Sevinç’in yanında olmak, koluna girerek yürümek iyi gelmişti.

Çıkarsız bir ilişkinin doğallığına bırakmıştım kendimi.

Zaman su gibi akıp geçiyordu.

Sohbet hiç bitmeyen bir şeydi belki de. Zihinlerimizde sohbet etmeyi sürdürüyorduk. Sevinçle sohbet ederken de eve döndüğümde de bu sohbetin etkisi altındaydım.

Dünyadaki bütün olumsuzlukların üstesinden gelebilirdik. Yeter ki düşlerimiz ve düşüncelerimiz olsun. Yeter ki tek bir kişi inansın bize. Zamanla ve yaşamla savaşmamayı öğreniyorduk. Zamanın kolları yoktu ve bu yüzden bize sarılamazdı. Biz ona sarılıyor ve onun kolları oluyorduk yeri gelince. Yaşam kendi kendine yürüyemiyordu. Yaşamın ayakları oluyorduk.

Cılız akan bir dere ya da yeşilden sarıya dönen bir yaprak gördüğümüzde canlılık şarkısı söylüyorduk.

Bir gün lunaparka gitmeliyiz dedim. Sevinç şaşırdı ama şaşkınlığını hemen üzerinden atıp bir gün de hayvanat bahçesine gidelim dedi. Ne çok gün var değil mi dedim. Sevinç’in gözlerinin içi güldü.

Ayrılma anı geldiğinde Sevinçle dost olduğumuzu biliyordum ve bu bilgi diğer bütün bilgilerimden daha değerliydi.

Hemen Gitmesen

Dağınıklığıma çare bulunur

Dertlere kafa yorulur

Simit paylaşılır

Dur gitme hemen

Yeniden başlayalım

Tekrar yaşayalım

Sarılıp kalalım

Şu yeryüzünün ışığı çoğalsın

Derin düşüncelere dalalım

Yetişelim gökkuşağı otobüsüne

Duamda ve dileklerimde

Birlikte ve iyi olmak var

Dur gitme hemen

Kal

Öyle çok kal

Derin düşüncelere dalalım

Ne saat ne takvim bizi uyandırmasın

Ne kapı çalsın ne telefon

Hayat ufak ufak çekilsin sahneden

Ölümsüz olalım

Dert değil ya ölüm

Yan yana

Yana yana yaşayalım

Beşinci Mevsimde

Ucu bucağı olmayan sevincin içine yerleşmiş ufak bir kuruntuydu ölüm. Büyürse gözümüzü korkutabilirdi. Büyürse büyüsün dedin sen. Aldırmamak gerektiğini söyledin. Üstüne giydiğin yeşil ceket sana nasıl da yakışmıştı. Gökyüzünün bir köşesinde oturuyorduk sanki. O kadar mavi ve o kadar beyazdı ki etraf…

Islık çalıyordun. Islık çalmak sana o kadar çok yakışıyordu ki…Çocukluğunda mızıka mı çalıyordun bilmiyorum ama ben çocukluğunu öyle hayal etmek istiyorum.

Sana yakışıyor her kurduğun cümle. Sana yakışıyor susuşların. Sana yakışıyor bakışların.

Yanımda olduğunda sana bakıyorum. Sana bakmanın çok çeşitli yollarını buluyorum.  Seni yakından da uzaktan da sevmenin tadını çıkarıyorum.

Ölüm ah ölüm diye hayıflanmayacak kadar cesur ve yaşam doluyuz.

Gökyüzünün köşelerinden taşıp deniz kıyılarında buluyoruz birbirimizi.

Bir balıkçının gözyaşı canımızı yakıyor.

Bir annenin ağıdı canımızı yakıyor.

Uykularımızda hep tetikteyiz. Uyandığımızda birbirimize sarılıp cesaretle güne başlıyoruz.

Sana yakışıyor dört mevsim ve ben beşinci mevsimde de seni sana yakıştıracağım. Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim demektir bu.

Gül

Gül taşırım

Gül ağlarım bu saat

Gül nasıl ağlanır

Nasılsın?

Masaya koydum gülü

Sabaha karşı elini hissettim saçlarımda

Uyandım

Ne saat var ne yatak

Ne dün okuduğum kitap

Ellerin var

Güleç

Nasılsın?

Vazoya yerleşti gül

Akıllı bir kedi gibi

Gözlerini kapama

Nasılsın?

Hep kırmızı güller var aklımda

Gözlerini açarken bu sabah

Gül

Güle dönüşen ne varsa

Aklıma geliyor

Ama senin geldiğin gibi değil

Sen aklıma nasıl geldiğini bilsen

Bilebilsen

Güllük gülistanlık olurdu ömür

Bildiğin gibi değil diyorsun

Bu gül başka

Anlatmanı bekliyorum

Susuyorsun

Susmak güllerin kıyısında

Nasılsın?

Ne kanıt

Ne çıkarım

Ne dört işlem

Gülünce sen

Gül taşıyorum yalnızlara

Gül taşıyorum

Güllük gülistanlık bir ömür için

Aklıma gelişini anlatmalıyım

Susarak

Bu zor değil

Daha zoru var

Güller taşıyor

Gül ne olur

Ne olur gül

Korkusuz

Kırıldığım deniz

Çözüldüğüm dağ

Vedalaştığım dildir şizofreni

Dilimin ucuna gelen sözcükler için

Cesur bir cümle kurmalıyım

Ölümün ucuna gelen yaşamım için

Dürüst olmalıyım

Aşk kokuyorsa bileklerim

Evren bunu bilir

Şizofreni bu şiirden geçsin

Aşk bu şiirde sürsün

Sonsuz hüzünlü

Sonsuz derin

Sessizlikler

Ben yangınım

Yanmaktayım

Yangının korkusu olmaz cehennemden

Nedir?

Kendi kendine konuşmak, düşlemek ve özlemek midir?

Korka korka yaşamak mıdır?

Kötü olmak mıdır?

Değildir!

Cesur adımlardır. Çarpan yürektir. Paylaşılan güzelliklerdir.

Anlamdır. Anlamlı anları saklamaktır. Anlamlı anlara bir yenisini katmak için sabırsızlanmaktır.

Kar Yağıyor

Kar yağıyor bu gece

Üşüyor evren

Evsizlerin sırtında keder

Kar yağıyor bu gece

Başkalarının duymadığı seslerden aşkı dinliyorum

Kar yağıyor Ankara’ya

Güneşi özleyenler için

İlkbaharı çağırıyorum

Herkesin evi olmalı

Dilek tutabilmeli çocuklar

Aç kalmamalı

İlaç bulabilmeli

Üşümemeli kimse

Bu gece

Bu evrenden çok şey istiyorum

Olmayan seslerden aşkı dinliyorum

İster dahi olayım

İster deli

Değişmezdim kendimi

İster yoksul olayım

İster zengin

Değişmezdim sevgimi

Bu gece kar iliklerimde

Üşümekten uyuyamayan bir çocuğun umuduyum

Bu gece kar iliklerimde

Doğuyorum

Bu gece kar iliklerimde

Ne tuhaf

Güneşi özleyenler için

Bu şiirde duruyorum

Kötünün Ölümü

İçimdeki kötü öldü

Doğarken masmavi deniz

İçimdeki kötü öldü

Bir kitabın sayfalarına daldığımda

Yunuslarla yüzer gibi

Kelebekleri izler gibi bir his

Dua eden bir gemi düşlerim

Saflığın şarkısını söylüyor

Kar bu

Karanfil şu diyecek kadar cesurum

Maviyi kiraza söyledim

Kiraz gökkuşağını çağırdı

Gökkuşağından masal annem göründü

İçimdeki kötü öldü

Gerçeğin üstündeyim şimdi

Sahaftayım belki

Belki de lunapark

Pek de mühim değil

Derinlerde gördüğüm tutku

Köklerimde öptüğüm buğu

Her şey

Bu kuğu için

İçimdeki kötü öldü

Her şey kuğu için

Aşk mı kuğu mu diye sorulmasın hiç

İçindeki kötünün ölümünü duyanlar bilir

Aşktır kuğu

Desem ki

Desem ki şu gökyüzündeki renklerde kayboluyorum. Beni bulursun.
Desem ki bütün sözcükleri unutuyorum. Bana yeniden öğretirsin.

İçimden geçenleri
Gelecekten ne beklediğimi
Geçmişe yüklediklerimi anlayansın.

Sabırlı anlamımsın. Şaşırtanımsın.

Desem ki çok özledim.

Çok özledim...

Cam mı?

Yüzümün ve yüreğimin bir yarısı camdan. Denize bakıp kalıyorum saatlerce. Camdan yüzümü güneşin değdiği denize daldırıp çıkarıyorum. Camdan hayaller kuruyorum. Her an kırılabilecekleri ihtmalini seviyorum. Camdan hayaller kırılırsa canıma değer ve canım yanar. Canım yanınca da vazgeçmem kolay kolay. İnsanın kendi canından değerli hayalleri olabilir.

Yüzümün ve yüreğimin bir yarısının camdan olduğunu bilerek yaşamak zor. Kim ne derse desin pek aldırmıyorum. Bir akvaryum olduğumu da düşünüyorum zaman zaman. Balıklarımdan hem de en sevdiğim balıklarımdan birinin adı kaygı. Kaygı diğer balıklardan daha hesapsız. Belki de onu hesapsızlığından seviyorum. Kaygının yüzümün camdan yanında hep yeri var.

Bazen "bu kadar da olmaz" diyorum kendi kendime. Kırıl ve dağıl artık diye bekliyorum. Yarım kalmak istiyorum. Camdan yanım dağılsın. Kırılıyor ama dağılamıyor. Bu işin sırrı nedir bilmiyorum.

Sana ve tüm sevdiğim insanlara gökyüzündeki güvercinleri göstermek isteğiyle yazıma son veriyorum.

Cümleler ve Sözcükler

Dün güzel bir cümle kurdum. Bu sabah o cümle uyandırdı beni.

Yarın daha güzel bir cümle kuracağım.

Cümle kurma düşüncesi bile beni kışkırtıyor.

Cümle kurmaksızın yaşamayı hayal edemiyorum.


İnsanların telaş içinde işlerine ve okullarına dağıldığı şu saatlerde içimde cümle olmayı umutla bekleyen sözcükler var.


Bir cümleye ait olmak istiyor benim varlığım da.

Bir sözcük kadar özlem duyuyorum.

Bir sözcük kadar özlüyorum yerimi.

Belki de varlığım güzel kurulmuş bir cümledir de kendini sözcük zannediyordur.