Buz bulutuna çarptım
Tabiatıma küfrettim
Yine de yeşil çimenler
Yine de mavi deniz
Küf tutuyor ruhum
Dumana çarpıyorum gidip
Yanlış bir soluğum
Tüm bedenim huysuz
Reçel kavanozu devrildi
Dünya dar ve cehennem yok
Cennet hiç olmadı
Tabiatıma küfrettim
Böyle yalancı olmamalı
Bu kadar kokmamalı
Dilimden düşmeyen bir maske
Parmaklarım diken gibi
Çağırıyor hep çağırıyor hep çağırıyor hep şeytan
Düşüme intihar giriyor
Garda ya da bir avuç birada ölüyorum
Yaralı şimdi bütün dualarım
Yalnız ve devrik cümleler gibi
Dostoyevski de dost değil şimdi
Bütün anlatılarda buz bulutu
Bütün kötülükleri içime çektim
Tabiatıma küfrettim
Attila İlhan’ın sesinden Kaptan şiirini dinliyorum
Kaptan 1, 2, 3 dört ve beş
Loş ışıklar ve ölüyorum
Ölüyorum ve ışıklar sıska
Sıska diye diye gülüyorum
Ölüyorum
Aşk kötülemek değildir ne ölümü
Ne hayatı
Aşk kötülemek değildir
Ne başkalarını ne kendini
Yorulmasına yorgun
Kahrolurcasına kahırlı bir şeydir yaşam
Tabiatıma küfrettim
Ruhum küflü
Bilmiyorum neden bu böyle
İyi olmak için çok mu geç?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder