14 Nisan 2013 Pazar

Şiir hiç biter mi ?









Lale Müldür şiiriyle merhaba demek istedim en önce.


Gerçekten bir şey oluyor burada. Gizemli bir şey.

Bir denizaltı kadar görkemli ve garip.

 

Gri bir günde camlardan yağmuru seyretmek.

 

Saydam yusufçuklar yavaşça uzaklaşıyor ve beni

 

sana getiriyorlar topaz tapınaklarda.

 

Sen bir güneş tanrısı gibi gülümsüyorsun.

 

Biliyor musun kaç yıl tek başınaydım ben

 

karmaşanın içinde. Bir türlü tutunamıyordum işte.

 

Bir tek senin yanında yürümüştüm ben

 

topaz bir günde ve suya yakın.

 

Geceleri üstümü örterdin. Sonra konuşmazdın hiç.

 

Uzun süre konuşmazdık. Gözlerinde kaybolurdum.

 

Bu suskunluk anlaşılır bir şeydi. Deniz

ve karanlık yerlerden geçen bir nehrin sessizliği gibi...

 

 

Biliyor musun bir şey oluyor burada. Garip bir şey.

 

Bulanık bir suda yokoluş gibi.

 

Gözlerimde beyaz kelebekler uçuşuyor

 

ve beni kendime getiriyorlar yavaşça

beyaz odalarda...

 

 

Unutuşum başka bir sendi. Ben ölüyordum Tropiko.

 

Unutuşun beyaz romansıyla ölüyordum.

 

Söyleyecek başka bir şeyim yok artık.

 

Unutmak istemiyordum oysa.

 

Güzel kalan yaralarda vardır çünkü...

 

Limon kokulu, yağmurlu kadınlar vardır.

 

Hiç unutmayan kadınlar vardır... limon kokulu...

herşeye rağmen... yağmur kalan kadınlar vardır...

Ben iyiyim şimdi sen nasılsın?...
 
Lale Müldür şiiri  sabaha karşı okununca bir başka güzel...
Şiir hiç biter mi?
Bittiğini düşündüğümüz şiirin bir başkasının gözlerinde yeniden başladığını
görmedik mi?
Şiiri bitir diyorlar. Şiir hiç durmadan başlıyor.
Başlangıçları düşünüyor şiir.
Şiir hiç biter mi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder