Düşler bazen yorucudur. Sabah uyandığınızda gördüğünüz düşün sizi nasıl yormuş olduğunu deneyimlemiş olabilirsiniz. İnsan genelde kabuslardan yorulsa da düşler de bazen bu etkiyi yaratabilir. Kalbimi sıkıştıran bir düşün ortasında uyandım. Düşü görmeye devam etmek istiyor ama kalbimden de korkuyordum. Düşümde onu korku dolu, huzursuz ve mutsuz görüyordum. Onu görüyor olmaktan mutlu ama onu sıkıntılı görmekten dolayı mutsuzdum. O denli mutsuzdum ki uyandım.
Ona koşup bütün mutsuzluğunu almak istiyorum. Bende yer var diyerek gülümsemek ve onda en ufak mutsuzluk kırıntısı bırakmamak istiyorum. Davranışlarımdan başkaları ne anlam çıkarırsa çıkarsın…Ben onun yanına gidip sana renkli ve dinlendiren bir düş getirdim demek istiyorum. Benim mutsuzlukla ne yapacağımı düşünenler oluyorsa bu mesele benimle ilgili. Sadece ona doğru koşarken düşlüyorum kendimi.
Onun mutsuzluğundan duyduğum şu kalp sıkışmasını hayatım boyunca bir daha yaşamak istemiyorum. Başarılı, zeki ve ince bir insan olduğu için onda mutsuzluğa tahammülüm yok. Belki de duygusal, anlayışlı ve iyiliksever bir insan olduğu için onda mutsuzluğa tahammülüm yok. Kendime daha çok yakıştırıyorum mutsuz olmayı.
Onun bana bakışında sen ne yapmak istiyorsun sorusunu göreceğimi bile bile bende mutsuzluğa yer var diyerek avuçlarımı açıp ondan mutsuzluğunu isteyeceğim. Sana da yakışmaz mutsuzluk diyeceğini bilerek onun söylediklerine ilk defa aldırmayacağım. Bana mutsuzluğunu bile vermek istemiyorsun demek ki diye söyleneceğim. O da bana bakacak ve avuçlarıma bırakacak mutsuzluğu. Sana hiç yakışmaz ki diye seslenecek arkamdan. Ben hoplaya zıplaya ve onda mutsuzluk bırakmadığımdan emin uzaklaşacağım. Bir daha kalbim hiç sıkışmayacak…
yasemin şenyurt/2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder