Bir insan hayattan ne bekler? Mutluluk, özgürlük, aşk, sevgi, huzur bekleyebilir. Beklediği için bunların hiçbiri gelmez. Mutluluk için ayrıntıları, ufak şeyleri, incelikleri görmesi gerekir. Özgürlük için seçim yaptığı esnada kendini duyması, anlaması gerekir. Sevgi için dürüst ve anlayışlı olması gerekir. Huzur için başka şeyler gerekir.
İnsan hayattan beklerken hayat da insandan iş, güç, özen, düzen bekler. Hayat mı yoksa içinde bulunduğumuz düzen mi bizden iş güç ve özen, düzen bekler sorusu önemli olarak aklımızda dursun.
İnsan sürekli iletişim içinde olduğu insanlardan anlayış, hoşgörü, destek, sabır bekleyebilir zaman zaman. İnsan kendinden azimli, umutlu, tutkulu olmasını bekleyebilir. Beklenenin kendi kendine gelmesi bir mucize sayılabilir. Beklediğimiz şey hiç gelmeyecek eğer biz onun için gayret etmezsek. Beklediğimiz gelse bile onun beklediğimiz şey olduğunu anlamayacağız eğer çabalamamışsak. Yanımızdan geçip gidecek ve biz ona bir yabancı gibi bakacağız.
İnsan bekleyecek ve beklerken çabalayacak ki bu çaba onu adam edebilsin. Çabalamadan gelen her ne ise insan bilecek ki o ellerinden kayıp gidecek. İşte bu nedenle hayıflanmadan, üşenmeden üzerine gidecek engellerin ve kendini bırakmayacak umutsuzlukta...Kendinden bile beklediği şeylerin kendisine gelmesi için zamana, çabaya ve tutkuya ihtiyacı olduğunu duyacak ve duyuracak başkalarına.
Bir yandan da açık olacak duygularına. Bir yandan da açık olacak yeni gelen bir olayı kendine izah etmek için başka bakış açılarına. Bir yandan da tarifi imkansız bir karmaşanın içinde bile "sonsuzluk gözlüğü"nü takmayı unutmayacak. Bir yandan da beklediği ona doğru çok yaklaştığı anda çekip gitmeyecek ne kadar çok başı dönmüş olursa olsun mutluluktan...
Beklemek ve çabalamak beni adam edecek galiba.
Yasemin Şenyurt/2014 /Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder