Hayatın anlamı konusunda kafa yormuş çok insan vardır ve olmaya devam edecektir. Bütün bu kafa yormaların sonucunda kurulmuş en değerli cümle "Bu hayatta anlam yoksa onu yaratacak olan sizsiniz" cümlesidir bana kalırsa. Hayatın anlamı her bireyin kendi ellerinde ve kendi sorunlarıyla baş etme yöntemlerinde gizlidir. Daha önce denenmemiş yolları deneyen insanlar farklı anlamlara ulaşabilecekleri gibi bu yollarda kendilerini tüketebilirler de. Burada önemli olan kendi yolunu çizen insanın ruhunu tanımasıdır. Ruhunu tanıyan bir insan kendine çizeceği yolda işaret levhalarını da doğru düzenleme becerisine sahiptir. Kaybolmamak ve tükenmemek için bu işaret levhaları önemlidir. Çoğu insan belki de kaybolma korkusu ile kendi yolunu çizmiyor. Hayatın anlamsızlığını kabulleniş farklı farklı boyun eğme eylemlerine neden oluyor. Hayatın zaten bir anlamı olduğu ama bireyin bunu bulamadığı yanılgısına sürüklenen çoğu insan da çözümü farklı farklı tüketme alanlarında arıyor.
Anlamın yaratılabilecek olması düşüncesi beni hep heyecanlandırdı. Hayatımda ruhumu tanıyamamak ile ilgili sıkıntılarımı aşmaya başladıktan sonra yolumdaki engelleri daha rahat gördüm. Beni yanıltan ve başkalarının yoluna doğru sürükleyen yanlarımı daha iyi anladım ve onlara kendi yolumu anlattım. Kendi yolumu anlatırken yolum şekilleniyordu. Kuralların iç işleyişlerindeki saçmalığın farkında olmak insana sıkıntı veriyordu ama bir taraftan da insanın kendi yolunun ne kadar değerli olduğunu anlatıyordu.
Ruhumu tanıma sürecim sırasında Rimbaud'un "hangi ruhta yoktur kusurlar" dizesi benim için çok önemli oldu. Özgürlüğü seven ruhum ilk olarak kusurları olduğunu ve bu kusurları tanımayı öğrendi. Bencilce davranmak, çocukça bakmak, sabırsız olmak gibi kusurlarımı tanıdıkça onlardan kurtulmayı amaç edinmek yerine nedenlerini anlamaya çalıştım. Ruhumu tanırken karşılaştığım başka başka olumsuzluklar karşısında da neden böyle olduğunu sordukça o olumsuzlukların yapısının sadece bu soru ile değişebildiğine tanık oldum.
Kendi yolumu çizerken sınırlarım olması gerektiğini ama sınırsızlıktan ilham almış bir sınır verme tarzım olabileceğini fark ettim.
Kendi yolumu çizmeye ve anlam yaratmaya çalışırken tükendiğim ve tükettiğim zamanlar da oldu ama bu zamanları gerçek anlamda bana değer veren insanlar ile birlikte düşünüp tartışarak aştık.
Yasemin Şenyurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder