kendine ait bir gökyüzüm var
söylesem inanmazsınız
örmüşüm saçlarımı
açmışım
dalgalanmış kendiliğinden
kendine ait bir gökyüzüm var
ne para geçiyor burada
ne koltuğun önemi var
yaşadığım odaların hepsinden mavi
hepsinden kırmızı
lilaların en sıcağı
aklıma esiyor
bir yıldız çiziyorum koyu beyaz
ecza dolabı yok burada
giysi dolabı ne arasın
aklıma esiyor yıldızın yanına oturuyorum
saatlerce belki
belki günlerce
konuşuyorum
bu gökyüzünde sevimli bir kirpi
aksi bir sincap dost oldular geçen gün
şarkı söylüyorlar sürekli
ne arasın masa
tabure ve çay bardağı
bu gökyüzü olmadan
nasıl yaşamışım bilemedim
aşk, umut, özgürlük haykırışlarıyla uyanıyorum
burada
garip oldu içim şimdi
odalar
salonlar
koridorlar
ne kadar çıkmaz
nasıl anlaşılmaz
trafik kuralları
nasıl zor
her an kaza oluyor
denize benzetiyorlar ama yanılıyorlar
bütün denizlerden derin gökyüzüm
hem bir kırmızı balık da geldi geçen gün
kirpi ile sincabın şarkısını duymuş
ben konuşmayı bıraktım
şarkılar söylüyorum
her şey şarkıya dönüştü
yasemin şenyurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder